دهی است از بخش نمین شهرستان اردبیل که در 22هزارگزی خاور اردبیل و 3هزارگزی راه شوسۀ اردبیل به آستارا واقع شده است. هوای آن معتدل و سکنه اش 888 تن است. آب آنجا از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
دهی است از بخش نمین شهرستان اردبیل که در 22هزارگزی خاور اردبیل و 3هزارگزی راه شوسۀ اردبیل به آستارا واقع شده است. هوای آن معتدل و سکنه اش 888 تن است. آب آنجا از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
ابن محمود امین. فقیه واصولی بود که در حدود سال 1276 هجری قمری در شقرا متولد شد و در همانجا آغاز به تحصیل کرد سپس به حنوبه از قرای جبل عامل رفت و آنگاه به نجف اشرف کوچ کرد و در حدود بیست ویک سال در آنجا اقامت گزید. سپس به جبل عامل بازگشت و در حدود هجده سال مشغول تدریس و تعلیم و قضاوت بین خصوم و افتاء بود و در یازدهم شوال سال 1328 هجری قمری درگذشت. او را کتابی است در مواریث. و نیز اشعار و تعلیقاتی از او بجای مانده است. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 42 ص 142) ابن محمد امین بن موسی بن حیدر بن احمد. فقیه بود و درسال 1249 هجری قمری مسموم گشت و در شقرا از اعمال جبل عامل دفن گردید. او راست: 1- رساله ای در توحید. 2 -رساله ای در حیض. 3- شرح الریاض بر طباطبایی. 4- شرح منظومۀ بحرالعلوم، که آن را تکمیل نکرد. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 42 ص 55)
ابن محمود امین. فقیه واصولی بود که در حدود سال 1276 هجری قمری در شقرا متولد شد و در همانجا آغاز به تحصیل کرد سپس به حنوبه از قرای جبل عامل رفت و آنگاه به نجف اشرف کوچ کرد و در حدود بیست ویک سال در آنجا اقامت گزید. سپس به جبل عامل بازگشت و در حدود هجده سال مشغول تدریس و تعلیم و قضاوت بین خصوم و افتاء بود و در یازدهم شوال سال 1328 هجری قمری درگذشت. او را کتابی است در مواریث. و نیز اشعار و تعلیقاتی از او بجای مانده است. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 42 ص 142) ابن محمد امین بن موسی بن حیدر بن احمد. فقیه بود و درسال 1249 هجری قمری مسموم گشت و در شقرا از اعمال جبل عامل دفن گردید. او راست: 1- رساله ای در توحید. 2 -رساله ای در حیض. 3- شرح الریاض بر طباطبایی. 4- شرح منظومۀ بحرالعلوم، که آن را تکمیل نکرد. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 42 ص 55)
قطعه زمین خوب. (غیاث). مکان مشخصی است در محلات و قراء و قصبات که مردم محل در آن جمع میشوند و در تسویۀ امر خود مشاوره میکنند. (شعوری ج 2 ورق 323). در تداول محلی خراسان قطعه کوچکی از زمین. و در تداول برخی از نواحی دیگر گله گویند: با این غرور حسن که در هر گل زمین خلقی در آرزوی سلام تو میکشد. بابافغانی (از شعوری). یک دل هزار زخم نمایان نداشت راست یک گل زمین هزار خیابان نداشت راست. صائب (از آنندراج). باشد نشان پای تو آرامگاه ما یک گل زمین ز سایۀ گلبن مرا بس است. سالک یزدی (از آنندراج). و رجوع به گله شود
قطعه زمین خوب. (غیاث). مکان مشخصی است در محلات و قراء و قصبات که مردم محل در آن جمع میشوند و در تسویۀ امر خود مشاوره میکنند. (شعوری ج 2 ورق 323). در تداول محلی خراسان قطعه کوچکی از زمین. و در تداول برخی از نواحی دیگر گله گویند: با این غرور حسن که در هر گل زمین خلقی در آرزوی سلام تو میکشد. بابافغانی (از شعوری). یک دل هزار زخم نمایان نداشت راست یک گل زمین هزار خیابان نداشت راست. صائب (از آنندراج). باشد نشان پای تو آرامگاه ما یک گل زمین ز سایۀ گلبن مرا بس است. سالک یزدی (از آنندراج). و رجوع به گله شود
دهی است از دهستان شهرخواست بخش مرکزی شهرستان ساری واقع در 10000گزی شمال ساری و 4000گزی باختر راه شوسۀ ساری به فرح آباد. هوای آن معتدل و دارای 150 تن سکنه است. آب آن از رود خانه تجن و محصول آن برنج، غلات، پنبه و صیفی است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است از دهستان شهرخواست بخش مرکزی شهرستان ساری واقع در 10000گزی شمال ساری و 4000گزی باختر راه شوسۀ ساری به فرح آباد. هوای آن معتدل و دارای 150 تن سکنه است. آب آن از رود خانه تجن و محصول آن برنج، غلات، پنبه و صیفی است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
